super pomysł będzie można znależć tutaj coś miłego super wierszę na każdą okazję

Dziś , jutro, pojutrze
znajdziemy ten świat
dla nas przychylny.
Znajdziemy to miejsce,
gdzie marzenia dosięgną zenitu,
gdzie szczęście
nie ma końca'

To trwanie, to właśnie życie,
więc nie wolno nam
zrażać się,
gdy życie tutaj
trwa.......

Serce z sercem się spotkało....
jedno szczerze pokochało.....
Drugie z kamienia chyba było...
bo na wygląd patrzyło......

Jedno serduszko gorące.....
drugie zimne jak głaz.....
Ból pierwszemu sprawiło...
nie jeden tylko raz.......

Jednak to dumne serce...
za późno zrozumiało,....
że szczera miłość to nie jest...
tylko piękne ciało........

Gdy poznać chcesz uczucie,.
to tylko sercem swym patrz..
Nie szukaj lica cudnego, ....
Lecz tylko serce czułego....

Bo piękno kiedyś przeminie...
odejdzie z biegiem lat.....
a serce pozostanie,.....
nie zmieni go nawet czas...

Przyjaźń!!!
Jest jak ciepły koc
Otulający w zimne noce...
Jak promień słońca
Na zapłakanej twarzy...
Jak krok do przodu
Pośród tysięcy kroków w tył...

Jeśli raz otworzysz serce przed kimś
czy to w przyjaźni, czy w miłości,
odkryjesz, że to jest część naszego życia,
bez której niemożliwe jest bycie szczęśliwym.

No swietnie sie zagospodarowalas i jak widze nawet minusa zarobilas Pewnie narazilas sie Kacprowi dublujac posta Zaraz to uporzadkuje a za artystyczne wrazenia dostajesz plusika i wszystko sie wyrowna

"Nie żałuj w życiu niczego,
bo szkoda czasu na żale
wyjdź lepiej naprzeciw tego,
co tajemnicą życia jest dalej.
Przed tobą dni niepoznane
i wspomnienia jeszcze ukryte
białe karty niezapisane
i przeznaczenia drogi nieodkryte.
Nie żałuj więc przeszłości
i nie przestawaj marzyć
lecz sięgaj do przyszłości,
bo wszystko się może zdarzyć "

CIEPLUTKO!!!!
…Opadają z drzew kasztany
Toczą się po ziemi.
Błyszczą słońcem malowane
Owoce jesieni.

Lśnią i mienią się brązami
Wśród zielonej trawy.
Rozsypane pod drzewami
Kuszą do zabawy.

Dam Ci serce kasztanowe
I sznurek korali,
Kolorowych liści bukiet
Starannie dobranych.

Gdy staruszek król umierał,
włos ostatni z czaszki zdzierał.
Zrywał loki ze swej klaty,
gdzie dawnymi, dawny laty
kładły głowy swe niewieście
wszystkie panny w całym mieście.

Zęby w szklance skamieniały,
nogi z drewna z boku stały,
a garb tak ugniatał łoże,
że je rozciął niby nożem.
I gdy duch się zbierał w drogę,
gruchnął nocnik o podłogę.

Wrzasnął starzec – Stop! Do diabła!
Śmierci kosa z rąk wypadła.
- Chcesz mnie zabrać? Grajmy o to.
Jeśli przegram, dam Ci złoto.
Dam Ci wszystkie skarby swoje...
Oczywiście z duchem mojem.
Jeśli wygram, to odstąpisz.
Ciało młodym me zastąpisz
i niech służy mi przez lata
aż po kres całego świata.
Jeszcze jedno. Dasz mi słowo,
że zostaniesz mą królową
i przez lat następnych dwieście
nikt nie umrze w naszym mieście.

Nudnym fachem śmierć znużona,
propozycją zaskoczona,
Mony Lizy wdziała minę
czując dreszcz, adrenalinę...

- Zgoda brachu! Niech zawody
dziś rozstrzygną me podchody.
Jak to widzisz? – Widzę wiele...
Przyjdziesz do mnie w ludzkim ciele.
Niechaj stanie w moich progach
laska blond o długich nogach,
dużym biuście, jędrnych udach...
Nie za gruba, nie za chuda...
Jeśli ja, choć piernik stary,
takie Ci odczynię czary,
że wyszepczesz mi o świcie -
„Kocham królu Cię nad życie” -
będziesz moja cudna, młoda...
Co Ty na to? – O.K. Zgoda

O wygranej przekonana,
że król nie doczeka rana,
śmierć stanęła do zawodów,
zamiast serca, z soplem lodu.

Jakież było jej zdziwienie,
gdy wrak przeszedł przemienienie.
Gdy na widok cudnych kształtów,
starzec - pionier kosmonautów -
z grawitacją wszedł na bakier
jak kopnięty w zadek Klakier
i się wznosząc w seksu szale,
tak się sprawił doskonale,
aż jęknęła w słodkim bólu...
- Kocham Cię nad życie królu!

Któż przypuszczać mógł, że o to
kosa pójdzie w rynsztok, w błoto...
Zgodnie król ze swym życzeniem
śmierci stał się ukojeniem,
namiętnością, sensem w sobie
i nie spoczął nigdy w grobie.

Śmierć zaś w sidłach swej miłości
jest symbolem dziś wieczności.
Wszyscy żyją bez obawy,
że ktoś życia ich pozbawi.